قدس آنلاین: راستش را بخواهید امسال هیئت خانگی ما به دلیل همین مسائل مربوط به کرونا برگزار نشد. سخت اندوهگین بودیم که خبر رسید دوستان با یکی دو هیئت دیگر، دست در دست هم گذاشته‌اند و فضای باز بزرگی را در نزدیکی حرم مطهر، برای عزاداری امسال آماده کرده‌اند. سه هیئت که یکی ساختار آن را جوانان تشکیل می‌دادند و دو تای دیگر را قدیمی‌ها و جوان‌ترها، با هم تشریک مساعی کردند و مراسم سالیانه یکی از قدیمی‌ترین تکیه‌های مشهد را به فضای باز مقابل تکیه آوردند.
حسینیه علی اکبری‌های کوچه نوغان که در سال ۱۳۰۰ تأسیس شده، نزدیک به ۱۰۰ سال پیشینه دارد. امسال پیران این حسینیه با مشارکت جوان‌ترهایشان و با حضور جوانان هیئت محصلین متوسل به ائمه اطهار(ع)، بولوار رضوان از خیابان‌های تازه تأسیس منتهی به حرم مطهر امام رضا(ع) را شور و حال دیگری بخشیده‌اند. ائتلافی بزرگ از پیران باتجربه و جوانان بانشاط که ترکیب مبارکشان در شیوه عزاداری هم دیده شد! دم‌های خاطره‌انگیز قدیمی و سبک‌های زیبای امروزی در هم آمیخت و هم خاطرات شیرین عزاداری و هیئت‌های قدیمی را زنده کرد و هم اشعار محکم و زیبای شاعران امروزی را به منصه ظهور رساند.
آن طور که دیدم و شنیدم در بسیاری از نقاط دیگر مشهد مقدس، به عنوان یکی از قطب‌های بزرگ عزاداری و هیئت‌ها در کشور و حتماً در شهرهای دیگر هم این اتفاق افتاده و کرونا و محدودیت‌های آن، بچه هیئتی‌ها را به این فکر انداخته که با کمک هم، فضاهای بزرگ‌تر و مناسب‌تری را زیر سقف آسمان تدارک ببینند تا خیمه‌های عزای آقا اباعبدالله الحسین(ع) از رونق نیفتد.
امسال با این تدبیر خودجوش بچه هیئتی‌ها و با مشارکت، همراهی و کمک‌های خوب مردم، فصل تازه‌ای در عزاداری حسینی شکل گرفت که در نوع خود، بی‌سابقه و البته بسیار مبارک است. به کوری چشم همه کسانی که انتظار داشتند امسال با شیوع ویروس کرونا، عزاداری حسینی از رونق بیفتد و مجالس و محافل عزاداری تعطیل شود، نه تنها چنین اتفاقی رخ نداد که خیمه‌ها و محافل عزای حسینی با رونق بیشتر و شور و حال افزون‌تر، آن هم با رعایت همه دستورالعمل‌های بهداشتی برپا شدند.
جالب است که اگر دقت کنید امسال مردم برای اینکه نشان دهند نسبت به روزهای عزای حسینی چقدر حساس‌اند، پیراهن‌های مشکی خود را هم زودتر پوشیدند و زودتر سیاه‌پوش شدند تا بگویند حتی اگر مجالس آن‌ها برگزار نشود، حسینیه دل آن‌ها سیاه‌پوش است. اما به لطف خدا و با نگاه حضرت سیدالشهدا(ع) حجم و تعداد مجالس هم کاهش نیافت و با برپایی حسینیه‌ها و خیمه‌های روباز، شمار بیشتری از مردم فرصت حضور در محافل عزاداری حضرت سیدالشهدا(ع) را پیدا کرده‌اند.
این لطف الهی که در شکل اتحاد و ائتلاف هیئت‌ها نمایان شد، پیام دیگری هم دارد که همانا پیام اتحاد، همدلی و وحدت بین عزاداران حسینی و بچه‌های هیئتی است. وحدتی که گاهی در میان برخی بچه هیئتی‌ها کمتر دیده می‌شد یا گاه خدای نکرده در برخی شهرها و روستاها در قالب رقابت‌های نادرست و ناسالم بروز می‌یافت که از آسیب‌های این حوزه بود.
این یادداشت را با بیتی که دیشب یکی از پیرغلامان و روضه‌خوانان مشهدی در یکی از قدیمی‌ترین حسینیه‌های مشهد و ایران خواند به پایان می‌رسانم که فرمود:
هیئتی‌ها دستشان در دست هم
عالمی دارند زیر این عَلَم...
انتهای پیام/
نظر شما